|
ส่วนตัวผมเองนั้น
พระเครื่องของอาจารย์ปาล มีโอาสผ่านมือมาพอสมควร ทั้งเหรียญ ปี 2519
พระกลีบบัว ข.อ. โดยเฉพาะ พระกลีบบัว ข.อ. ทั้งพิมพ์เล็กใหญ่ เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
เรียกว่า เห็นใครเอามายั่วเป็นไม่ได้ ไม่ว่าเหี้ยนแค่ไหน ถ้าหากผมรู้
ผมจะตามไปหลอน มาให้จนได้ จนได้รับการขนานนามในวงการว่า บก.หนูนุ้ย
ข.อ.(เหี้ยน) แต่ผมนั้นเล่นพระรอบเร็ว แจกมั่ง เพื่อนหลอนมั่ง โดยมากขายขาดทุนเป็นส่วนใหญ่
เมื่อก่อน เหรียญอาจารย์ปาล ปี 2519 ผมแขวนทีไรได้เรื่องทุกที เที่ยวรบกับเขาไปทั่ว
ไม่ว่าเพื่อนร่วมงาน เจ้านาย ผมก็เลยไม่ค่อยกล้าแขวน พอไม่ได้ใช้ ไม่ได้แขวน
ทีนี้ เพื่อนขอแบ่งมั่ง ขาดสภาพคล่องมั่ง หมดเรียบวุธ ทั้งเนื้อเงิน
เนื้อทองแดง มาย้อนคิดอีกทีเสียดายมากๆ แต่ ของของใคร ก้าของคนหั้น
เงินทองของนอกกาย เราพร้อมวันไหน ค่อยหากันใหม่ล่าวครับ
พ่อผมกับลุงเปลี่ยน (อาจารย์เปลี่ยน
หัทยานนท์) เป็นเพื่อนรักกันมานาน สมัยก่อนลุงเปลี่ยน จะเป็นแพทย์ประจำตำบล
มีความรู้เรื่องแพทย์แผนไทย โดยเฉพาะการรักษาเอ็นรักษากระดูกมีชือเสียงเป็นที่ยอมรับกันทั่วไป
ตอนเด็กๆ ผมเล่นกีฬา ฟุตบอลมั่ง บาสมั่ง พอมือซ้นตีนซ้น พ่อผมก็ให้ไปหาลุงเปลี่ยน
พอรักษาหาย ก็เอาหนุมโค กล้วยน้ำว้า เหล้า ไปแก้ครู ซึ่งผมพึ่งมาทราบทีหลังว่าท่านเป็นศิษย์อาจารย์ปาล
เมื่อ ปี 2554 ผมเกิดอาการปวดขาร้าวลงปลายตีน ไปหาหมอ ร.พ.รามาธิบดี
สรุปว่าเป็นหมอนรองกระดูกทับเส้น ตอนนั้น นึกถึงลุงเปลี่ยนขึ้นมาทันที
บังเอิญท่านขึ้นมาเยี่ยมลูกสาวที่นนทบุรี ผมก็เลยโชคดีได้ไปให้ท่านบีบให้อยู่
2-3 วัน และรับปากว่าถ้าหายผมจะไปแก้ที่บ้าน (หน้า ร.ร.ดอนศาลา) ผมรักษาอยุ่
ราว 4-5 ปี ออกกำลัง ทำกายภาพบำบัด จนรู้สึกเป็นปกติเกือบ 100% ผมกลับไปบ้าน
ผมก็นำเหล้าไปถวายแก้ครูตามธรรมเนียม ขาดกันเรียบร้อยครับ หลังจากนั้น
ผมกลับไปบ้านครั้งใด ก็จะเอาเหล้าไปฝากถวายอาจารย์ปาลเกือบทุกครั้ง
เมื่อต้นปี 2560 ่ผมไปหาลุงเปลี่ยนและเอาเหล้าไปฝากถวายเหมือนเคย
พอดีว่าเป็นวันอาทิตย์ ลุงเปลี่ยนจึงบอกว่า เดียวค่อยแก้ให้วันหัสนะ
ผมว่าเผื่องวดนี้ผมอิถูกเบอร์ แล้วก็ลากลับ ผมไม่ถูกหวยถูกเบอร์มานานมาก
งวดนั้น ผมถูกโต๊ด 2 ตัว 100 บาท พอเป็นกำลังใจ หลังจากนั้น ผมก้าถูก
2 ตัว มั่ง 3 ตัว มั่ง ทั้งที่ เมื่อก่อนนานทีปีหน ถึงจะถูกเลขท้าย
2 ตัว สักครั้ง ก้าเป็นเรื่องที่แปลกอยู่เหมือนกันครับ
พ่อผมเป็นครู โรงเรียนวัดดอนศาลา ตั้งแต่
ปี 2513 ช่วงนั้น อาจารย์ปาล มารักษาตัวอยุ่ที่วัดดอนศาลา แล้วครับ
ช่วงที่ต้องไปนอนเวรที่โรงเรียนตอนกลางคืน พ่อได้มีโอกาสได้คลุกคลีอยู่กับอาจารย์ปาลอยู่บ้าง
เพราะได้อาศัยกินน้ำร้อนกับน้ำผึ้งแหว้นที่กุฏิอาจารย์ปาลแก้หิ้วเวลาเข้าเวรอยุ่เป็นประจำ
เพราะอาจารย์ปาลท่านมีเมตตาคนทุกชนชั้น ไม่ถือตัว ใครจะเข้าออกกุฏิท่านได้หมดครับ
พ่อผมนั้นไม่ค่อยจะเชื่ออะไรง่ายๆ โดยเฉพาะพระสงฆ์องค์เจ้า
พ่อผมไม่ค่อยชอบเอาเสียเลย แต่สำหรับอาจารย์ปาล ดูเหมือนพ่อจะเกรงใจและนับถือมาก
มีอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อปี 2557 มีเพื่อนผมกับทีมงานหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นฉบับหนึ่ง
ไปขอสัมภาษณ์พ่อเกี่ยวกับวัดดอนศาลาและวัดเขาอ้อ ซึ่งก็มีการถามถึงเรื่องราวเกี่ยวกับ
อาจารย์ปาล ซึ่งพ่อผมก็ได้ให้ความเห็นว่า " อาจารย์ปาล ถ้าเปรียบกับนักมวย
ฝีมือระดับแชมป์โลก แต่อาจารย์ปาล ไม่มีโอกาสได้ขึ้นเวทีชิงแชมป์ เพราะไม่มีโปรโมเตอร์
" พ่อเปรียบเทียบได้เห็นภาพชัดเจนที่สุดครับ
ผมไดัฟังเทปสัมภาษณ์พ่อในวันนั้นแล้ว
บอกตามตรง ผมนึกเห็นดู อาจารย์ปาล มาก แทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ และตั้งใจว่าจะเผยแพร่เรื่องราวของท่านให้ได้เป็นที่ประจักษ์ออกไปอย่างเต็มกำลังความสามารถมากที่สุด
ผมไม่ได้เชื่อไม่ได้ศรัทธาด้วยหู แต่เชื่อจากใจเชื่อจากสิ่งที่พบเจอกับตัวเอง
แชป์โลกในใจผมตลอดกาล อาจารย์ปาล ปาลธัมโม สาธุครับ
บทความ/ภาพประกอบ : บก.หนูนุ้ย ศ ปาลธัมโม
พระเครื่องเมืองลุง
|
